Co trzeba włożyć do koszyka wielkanocnego? Jeden z produktów zaskakuje
Jednym z nieodłącznych elementów tradycyjnego świętowania Wielkanocy jest święcenie pokarmów. Wówczas katolicy udają się do kościoła z koszykami wielkanocnymi wypełnionymi produktami spożywczymi. W każdym z koszyków powinno znaleźć się siedem elementów o istotnym znaczeniu. Mimo to nie wszyscy wiedzą o jednym z nich.
Koszyk wielkanocny bywa nazywany również święconką. Co roku w Wielką Sobotę wierni umieszczają w wiklinowych pojemnikach rozmaite produkty, które po poświęceniu wspólnie spożywają przy świątecznym stole. W każdym koszyku (tradycyjnie wyścielonym zazwyczaj białą serwetą i przyozdobionym gałązką bukszpanu) powinno znaleźć się siedem symbolicznych pokarmów związanych z Wielkanocą.
Co włożyć do koszyka wielkanocnego? Ten element może zaskakiwać
Co włożyć do koszyka wielkanocnego, jeżeli chcemy przygotować święconkę zgodnie z zaleceniami Kościoła i utartą tradycją? Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie informuje, że w skład tzw. kanonicznej siódemki wchodzą:
- baranek z lukru, masła lub upieczony w formie ciasta – znak Chrystusa, symbol zwycięstwa życia nad śmiercią;
- jajko – naturalny symbol prapoczątku, płodności oraz obietnicy życia wiecznego;
- chleb – w tradycji chrześcijańskiej oznaczający ciało Chrystusa;
- sól – minerał, bez którego nie ma życia, symbol oczyszczenia i prawdy;
- wędlina – symbol dostatku;
- ciasto, np. baba wielkanocna – znak umiejętności i doskonałości;
- chrzan – najbardziej zaskakujący składnik, który w ludowej tradycji utożsamia się z krzepą i witalnością. W kontekście wielkanocnym oznacza mękę pańską i pokonanie jej goryczy.
Zwyczaje wielkanocne. Święconka to nie wszystko
Święconka pozostaje jedną z najpopularniejszych tradycji wielkanocnych. Poza święceniem pokarmów kultywuje się tradycję tzw. śmigusa-dyngusa, czyli oblewania się wodą w Poniedziałek Wielkanocny, oraz malowania pisanek. Dekorowanie jajek cieszy się ogromną sympatią w szczególnością wśród najmłodszych, którzy mogą przyozdabiać je za pomocą kredek, farbek lub – z pomocą dorosłych – naturalnego farbowania, np. za pomocą wywaru z cebuli.
Źródło: Radio ZET/ethnomuseum.pl
Tu się dzieje
